a) Do montażu należy użyć śruby, nakrętki i podkładki od jednego producenta.
b) Zestawy HV dla K-klasy K2 powinny być stosowane tylko w komplecie z przebadanymi nakrętkami.
c) Dla śrub klasy 10.9 wymagane jest stosowanie podkładek pod łbem i pod nakrętką.

UWAGA - Zestaw śrubowy, który został dokręcony do minimalnego poziomu sprężania i następnie odkręcony – nie nadaje się do dalszego
użycia i powinien zostać zezłomowany!

d) Dokręcanie wykonuje się przez obrót nakrętki, chyba że dostęp jest niedostateczny, wówczas dokręcanie przez obrót śruby
wymaga konsultacji z dostawcą i przygotowanie specjalnych zestawów.

UWAGA - Dodatkowe smarowanie komponentów zestawu jest niedopuszczalne! Powoduje zmiany wartości współczynnika K.

e) Zarówno w pierwszym jak i ostatnim cyklu dokręcanie kolejnych śrub należy wykonywać od najbardziej do najmniej sztywnej
strefy styku, tak jak pokazano na Rys. 9. W celu uzyskania równomiernego sprężenia może być potrzebny więcej niż jeden cykl
dokręcania.
f) Nakrętki montować tak, aby ich znakowanie było widoczne po montażu.
g) W połączeniach sprężanych, część wystająca gwintu, mierzona od lica nakrętki do końca trzpienia, powinna mieć długość
nie mniejszą niż jedna podziałka gwintu.
h) Podkładki według EN 14399-6 należy montować ścięciem do łba śruby.
i) Przy stosowaniu metody kontrolowanego momentu dokręcenia nie można zastosować dokręcania po upływie kilku dni
(aktualne wytyczne EN 1090-2:2018)
j) W przypadku powłok o dużej grubości powinny być określone w specyfikacji ewentualne środki kompensujące przypadkowy
spadek siły sprężenia.

k) W przypadku połączeń z obustronnymi nakładkami (Rys. 10) wartość D nie powinna przekraczać 1 [mm].
Jeżeli przewidziane są stalowe płyty uszczelniające, zapewniające nie przekroczenie powyższego limitu, to ich grubość nie
powinna być mniejsza niż 1 [mm].
W warunkach zagrożenia korozją szczelinową wymagane jest ściślejsze dopasowanie styku.
Grubość stalowych płyt należy dobierać tak, aby liczba przekładek nie przekraczała trzech.